Het is van de hand van Jean Christophe Wallaert. Er moet duidelijk nog aan gesleuteld worden. Om het postmoderne hedonisme weer te geven heb je een vrouw nodig die op het strand naakt ligt te zonnebaden, desnoods met haar hand, waarin een trompetvormige joint, voor haar foef. Het blikje Coca Cola (Moderniteit) moet worden vervangen door een blikje Red Bull (Postmoderniteit). Op de tablet moeten een paar lijntjes coke liggen met een opgerold briefje van 5 euro om te snuiven (geen spuit, want dat is Moderniteit).
Ik heb al drie van de tien hoofdstukken af en hoop er mee klaar te zijn tegen de lente van 2018.
Als het boek af is spring ik ’s nachts (als de dijk leeg is) uit het raam (negende verdieping) van mijn appartement in Oostende. Ik heb een heel bewogen en boeiend leven gehad waarvan ik nooit heb durven dromen. Ik heb mij laten rollen in het leven en heb daarbij alle levensenergie opgebruikt.
Uit het publieke leven heb ik mij al bijna 2 jaar teruggetrokken en ieder interview geweigerd. Omdat ik Otto Jan Ham een toffe pee vind met een schitterend gevoel voor humor (waarvoor Canvas te klein is) krijgt hij de (dubieuze) eer het laatste interview van mij af te nemen. Dat gebeurt op 9 maart a.s.
Ik ben het kotsbeu continu gekloot te worden door de gerechtelijke politie (ene Thierry Jacobs uit Asse die maandenlang mijn vuilbakken liep controleren, die twee oud-lieven van mij de duvel aandoet door bv. de auto van Nora zonder enige vorm van proces zomaar al een jaar in beslag te nemen als zou ik die voor haar met zwart geld hebben betaald) en door een stel rechters die aan acute vervolgingswaanzin gaan lijden van zodra ze de naam JPVR horen. Eén voorbeeld maar. Twee jaar geleden stond de auto van de partij (een stokoude Jaguar die we kochten tegen 1800 euro, en waarmee iedereen reed) ergens fout geparkeerd, met de achterste wielen op een zebrapad. Anderhalf jaar later kwam de wijkagent in Hoegaarden vragen wie er met de auto reed. Wist ik veel, ik in elk geval niet want ik zat in het buitenland. Om er snel van af te zijn stelde ik voor in het PV te zetten dat ikzelf de bestuurder was. Hij vond dat ik dat niet moest doen en noteerde naar waarheid dat ik het niet meer wist. En wat gebeurde er afgelopen vrijdag? Een politierechter gaf mij als partijleider 1200 euro boete omdat ik zogezegd geweigerd had het gerecht mee te delen wie de bestuurder was. En neen, ik ga niet in verzet tegen het vonnis. Dat ze hun vieze spelletjes voortaab alleen spelen.
.png)
0 Reacties