UITTREKSEL UIT HOODSTUK 3 OVER DE POSTMODERNE ANGST VOOR DE VREEMDELING

(wie de volledige tekst wil meldde zich aan op mijn email adres "politiek2@gmail.com").

De toename van het aantal niet-westerse vreemdelingen – meer specifiek van de moslims onder hen – leidt in heel Europa tot de wijd verspreide perceptie dat het er veel meer zijn dan er in werkelijkheid zijn. Het onderzoeksbureau Ipsos Mori publiceert jaarlijks de zogenaamde Index of Ignorance. Daaruit blijkt dat mensen behoorlijk last hebben om een aantal fenomenen die typisch zijn voor de postmoderniteit correct in te schatten. Op de vraag hoeveel immigranten er in hun land zijn antwoorden Italianen dat het om 30 procent gaat, terwijl het er slechts 7 procent zijn. (Met “migranten” bedoelen de onderzoekers personen met een vreemde nationaliteit, niet de etnische afkomst.) De Amerikanen zitten er 19 procent naast: ze denken dat het om 32 procent gaat terwijl het er in werkelijkheid slechts 13 procent zijn. Van de ondervraagden uit 14 landen zitten de Belgen er als derde het verst naast. In België hadden op 1 januari 2015 1,26 miljoen of 11,20 procent van de bevolking een vreemde nationaliteit (dus niet verwarren met de etnische herkomst, want dan gaat het om 1,8 miljoen of 16 procent van de bevolking). De ondervraagde Belgen dachten dat het om 29 procent ging en zaten er dus bijna 18 procent naast. Australiërs en Zweden zaten het minst fout, maar toch ook met een overschatting van 7 procent. Op de vraag hoeveel procent moslims er in hun land zijn zaten de Belgen er het verst naast. Ze dachten dat het om 29 procent ging, terwijl het er in werkelijkheid net geen 5 procent zijn, een fout van 24 procent. De Fransen maakten een fout van 23 procent, de Britten en Italianen van 16 procent, de Amerikanen van 14 procent. Minst slecht scoorden de Polen met een overschatting van 5 procent en de Japanners met een overschatting van 4 procent. De onderzoekers concludeerden: “People (…) massively overestimate the proportion of Muslims.” Op de vraag hoeveel procent van de bevolking christelijk is was – behalve voor Zuid-Korea, Japan en Hongarije – de onderschatting algemeen. “In contrast to the Muslim question, majority-Christian countries tend to underestimate how many people count themselves as Christian.” Ook de vergrijzing van de bevolking, typisch voor de postmoderniteit, wordt verkeerd ingeschat en in de 14 landen kolossaal overschat: in Italië en Polen zelfs met 27 procent, met een minimale fout van 14 procent in Zweden.

Wat bij dat soort onderzoeken opvalt is dat de foute inschatting groter wordt naarmate de leeftijd van de ondervraagde hoger is. Op de vraag hoeveel kinderen op 100 buiten het huwelijk geboren worden onderschatten de 65-plussers het percentage voor België (54,4 procent) met liefst 40 procent, de Nederlandse senioren met 32 procent (47,7 procent in werkelijkheid). Bij jongeren van tussen de 15 en 25 jaar is de overschatting 7 procent in België, 5 procent in Nederland (eigen onderzoek). Dit wijst er op dat ouderen nog steeds geloven dat het huwelijk de hoeksteen is van de gezonde samenleving, terwijl jongeren – die in volle postmoderniteit geboren zijn – veel beter beseffen dat het huwelijk al lang niet meer de hoeksteen is van de gezonde samenleving. Kwantitatieve veranderingen in de maatschappelijke organisatie worden bestudeerd door de sociale dynamica. Mensen zien blijkbaar onvoldoende dat de samenleving grondig veranderd en hebben een maatschappijbeeld dat tijdens hun jeugd werd gevormd. De juiste perceptie van de samenleving waarin ze leven wordt des te foutiever naarmate ze ouder worden. Die verkeerde perceptie is bron van onzekerheid en angst.

Bloed- en bodemidioten – stijl Pegida, Vlaams Belang, PVV, Front National, AfD (Alternative für Deutschland), PiS (Recht en Rechtvaardigheid in Polen) – zwengelen die angst aan door ze een voorwerp te geven: het verschil tussen angst en vrees is dat angst eigenlijk geen voorwerp heeft, dat het de angst voor het onbekende is, terwijl vrees altijd een voorwerp heeft (bijvoorbeeld pleinvrees, smetvrees, vliegvrees, enzovoort). Het voorwerp van de postmoderne angst voor de vreemdeling is de voorstelling dat die vreemdeling een bedreiging is voor de Volkssubstanz: de eigen volksaard zou bedreigd zijn. Zo circuleert op het internet sinds april 2013 onder de titel Die Deutsche Volkssubsstanzc stirbt aus! een videofilmpje met de flagrante leugens als “Im Jahr 2020 leben in Deutschland etwa soviel Austländer wie Deutsche! Etwa 2035 werden die Deutschen nur noch ein Drittel der Bevölkerung ausmachen!”