WAT EEN ONBEKWAAMHEID, HET ARMOEDEBELEID IN ONS LAND

Eén op zeven mensen in dit land leeft onder de Europese armoedegrens. Bij haar aantreden beloofde de regering het inkomen van het armste deel van de bevolking op te trekken tot minstens boven die grens. Het misprijzen van NVA voor het probleem blijkt alleen al in de keuze van diegenen die de partij aanstelde als staatssecretaris voor Armoedebestrijding. Omdat het een kutjob is viel de keuze aanvankelijk op Elke Sleurs, een gynaecologe. Die bakte er absoluut niets van zodat het dossier uiteindelijk terecht kwam op de tafel van Zuhal Demir, een juriste van opleiding. Maar armoede is geen probleem van bijvoegseladvocaatjes, wel van macro-economen en sociologen. Indien men de best geplaatste persoon voor de job had aangesteld dan had men niet naar de kleur van de partijkaart gekeken maar prompt Bea Cantillon voor de job aangesteld. 

Of de twee trutjes op Armoedebestrijding al iets bereikt hebben? Ja hoor, ze zijn erin geslaagd dat het kwart armste mensen in België het zwaarst belast is van alle EU landen. Aan de kust loopt het aantal kinderen dat in armoede leeft al op tot meer dan 25 procent, in Oostende zelfs tot 27 procent. Het is niet door klote minijobs aan te bieden dat men het probleem oplost. Het is ook een kwestie van betaalbare huren, van scholarisatiegraad, van gezinsstructuur, van kinderaantal, enzovoort. En wat doet truttavie Zuhal? Die komt op de buis in de Zevende Dag met een uitgestreken gezicht lullen dat het behalen van de Europese armoedegrens sowieso onhaalbaar zal zijn tegen het einde van de legislatuur. Een kakelende kip met zo weinig ambitie had al lang vakkundig afgeslacht moeten zijn. Heren en dames politici, waarop wachten jullie om die domme kip in de soep te draaien?

Een reactie posten

0 Reacties