Kunnen we nu eindelijk eens ophouden met al dat staken, want uiteindelijk zal de roep van de straat door deze regering met haar uitgesproken VOKA programma toch niet worden gehoord. Rudy de Leeuw en Marc Leemans verschaffen Michel I en zijn ministers nu al het excuus waarom hun politiek straks zal zijn mislukt: de socialisten hebben ons een recessie gestaakt. Je hoort het de ware premier van dit land – die visceraal moet walgen als hij het woord “socialisme” nog maar moet uitspreken – zó al zeggen. Of beter, hij zei het al: “We staken dit land regelrecht in een crisis”, net alsof er vóór het staken géén crisis was. Ook: “Ik lees dat de socialistische vakbond wil doorstaken tot de regering exact doet wat de socialisten wensen. Dan kan je even goed de verkiezingen afschaffen. Dan besturen zij het land, en zetten ze hun economische afbraakpolitiek verder. Vroeger deden ze dat in de regering, nu doen ze dat op straat. Als je daaraan gaat toegeven, kan je de democratie beter opdoeken.”
Kortom, het is weer eens de schuld van de socialisten, net als staken de christelijke en de liberale zuil niet mee. Toch was dit onheilsscenario met een orkaan van stakingen al voorspelbaar vóór de verkiezingen voor al wie aandachtig luisterde naar het economisch programma van Bart de Wever. Nog geheel afgezien van het feit dat de indexsprong amper een tiende van de nieuwe banen zal opleveren van wat beloofd werd was het vooral een psychologische blunder. Door van de rijke burger niet minstens zwaardere inspanningen te eisen dan van de modale burger zet je uiteraard kwaad bloed, wek je de indruk dat enkel de laagste strata van de bevolking voor de crisis moeten betalen en dat de sterkste schouders niet de zwaarste lasten moeten dragen.
Zonder te willen vervallen in een ethische discussie over wat rechtvaardig is of niet leert een diepgaande macro-economische analyse dat het VOKA programma in het geheel niet crisisbestrijdend werkt, wel crisisverergerend. Niet de burger moet besparen, wel de overheid moet besparen, anders hinkt de private koopkracht achterna op de productie, en creëert men enkel overproductie. Je lost bij historisch lage interesten de crisis niet op als je geen paal en perk stelt aan de excessieve bankkredieten opgenomen door zowel overheid, gezinnen en bedrijven.
De oplossing moet komen van grote autonome investeringen die niet met schulden worden betaald, wel met eigen middelen. Helaas is België voor de autonome investeerder niet langer even aantrekkelijk als voorheen: onze buurlanden hebben ons qua arbeidsproductiviteit ingehaald: wij zijn niet langer het meest productieve land van de EU28. Bovendien liggen de loonkosten hier bij inmiddels gelijke productiviteit ettelijke procenten hoger dan in de buurlanden. Daarom wordt het dag na dag moeilijker om buitenlandse autonome investeerders naar hier te lokken. En dan heb je vakbonden, zonder de geringste rechtspersoonlijkheid, die met al dat staken de indruk geven dat het sociaal klimaat hier grondig is verpest, waardoor autonome investeringen nog moeilijker worden.
Had de Zweedse coalitie wat water bij de wijn gedaan toen die haar programma aankondigde, had zij de begoede burger mee laten betalen voor de crisis, dan zou die uitputtingsslag met de vakbonden er nooit zijn gekomen. Nu bemoeilijken uitzichtloze stakingen het oplossen van de crisis door middel van autonome investeringen. Dus stop nu maar met olie op het vuur te gooien heren De Leeuw en De Wever (want daarin moet de ene voor de andere niet onderdoen) en ga meteen rond de tafel zitten zonder voorrordelen.
.png)
0 Reacties