Minister Johan van Overtveldt kan toveren. Volgens hem wordt 1 Belg op 3 beter van de blokkering van de index. Maar op lange termijn worden we er allemaal beter van, want zie: de blokkering van de index zal 80.000 tot 100.000 nieuwe jobs creëren! Welke jobs? Waar en wanneer? Gelooft onze minister van Financiën dat nu echt? Neen toch. Kan iemand ons eens uitleggen waarom een ondernemer plots meer arbeidskracht zou kopen als de loonkost met 2 % is gedaald? Is de concurrentiepositie van de Belgische economie daarmee echt gered? Helemaal niet, want onze loonkost blijft na de maatregel nog steeds de hoogste in Europa. Op korte termijn zal een eenmalige blokkering van de index nagenoeg geen jobs creëren. Op lange termijn, vijf jaar of meer, zal het er enkel voor zorgen dat minder jobs verdwijnen.
Wat gebeuert er als we een indexsprong van 2 % overslaan? Het totaal van alle looninkomsten in België bedraagt eind 2014 ongeveer 206,10 miljard euro. Een indexsprong, hartelijk toegejuicht door UNIZO, VBO en VOKA, is dus in principe goed voor 4,12 miljard euro uitgespaarde kosten. Maar rekening houdend met een consumptiequote van 83,7 % impliceert dit ook dat er dus voor 3,45 miljard euro minder zal worden geconsumeerd. Opdat het exploitatieoverschot voor bedrijven en overheid effectief 4,12 miljard zou zijn moet er dus minstens voor 3,45 miljard meer kunnen worden verkocht in het buitenland. De loonkloof met onze buurlanden is met een indexsprong van 2 % verre van gedicht zodat de kans dat dit gebeurt vrij klein is. Volgens ons econometrisch model zal het effect van de maatregel op de export amper 0,82 miljard euro zijn. Dus het netto exploitatieoverschot voor overheid en bedrijven zal geen 4,12 miljard zijn, wel 2,63 miljard minder (3,45 – 0,82), dus amper 1,49 miljard euro. Hoe zou zo'n habbekrats volstaan om 80.000 tot 100.000 nieuwe jobs te creëren?
Rekening houdend met een gemiddelde jaarlijkse loonkost van 51.115 euro per werknemer kan een bezuiniging van 1,49 miljard euro in het meest optimale geval maar tot 29.150 jobs leiden, nimmer of nooit tot 80.000 of 100.000. Bovendien moet een onderneming al meer dan 100 personen aan het werk hebben opdat er ruimte zou zijn om met de besparing één nieuwe job te creëren. Maar hoeveel werkgevers zijn in België tewerkgesteld bij werkgevers die meer dan 100 man tewerkstellen? Voor bedrijven en overheid samen zijn dat er 41,50 % , dus maximaal goed voor 12.097 jobs. Van de overheid die met de kaasschijf werkt moet men niet verwachten dat zij zelf nieuwe jobs zal creëren met het vrijgekomen geld: het zal worden gebruikt om het begrotingstekort binnen de perken te houden. Nu is de overheid (2013) goed voor een bijdrage in het BBP van 87,5 miljard euro (de publieke besteding) dat is 22,86 % van een BBP van 382,7 miljard euro (2013). En hoewel de overheid royaal meer personeel tewerkstelt dan het bedrijfsleven (de arbeidsproductiviteit is er significant lager) moeten we aannemen dat van dat potentieel van 12.097 jobs er 22,86 % niet zullen worden gecreëerd, zodat het maximum daalt tot (1 – 0,2286) * 12.097 = 9,332 jobs.
Zullen er dan jaarlijks zoveel worden geschapen? Neen toch. Grote bedrijven zullen het hen toegestopte cadeau hoofdzakelijk gebruiken voor nieuwe arbeidbesparende investeringen omdat een daling van de loonkost met amper 2 % onvoldoende is om te concurreren met de buurlanden. Werken we met een neoklassieke productiefunctie van het type Paelinck en Soenens (zoals destijds gebruikt door Françoise Clément-Thys in haar Breughel model) en nemen we met Lucas jr (en diens rational expectations theory) aan dat bedrijven hun kosten zullen minimaliseren dan zal die rarionalisatie wel 7.193 jobs van die 9.332 kosten en blijven er finaal na het eerste jaar amper 2.139 nieuw gecreëerde jobs over.
Laat ons dan even roekeloos verder denken (1) dat in de landen waarnaar we exporteren niemand inspanningen zal doen om óók de oonkosten te verlagen, (2) dat de geringe impact op de werkgelegenheid de animal spirits niet zal versterken, (3) dat het verbruik van duurzame consumptiegoederen niet zal dalen door een gedaald consumentenvertrouwen en (4) dat het gedwongen sparen niet zal toenemen door dat dalend consumentenvertrouwen, wat volgt er dan? Dat er tegen het einde van de legislatuur er amper 4,5 x 2.139 = 9.626 nieuwe jobs zullen zijn gecreëerd.
Bij VOKA en VBO weten ze maar al te goed dat dit zowat het resultaat zal zijn. Stel dat de regering hen had gezegd dat per schijf van 100.000 euro die ze cadeau kregen 1 duurzame nieuwe arbeidsplaats zou moeten worden gecreëerd: ze hadden het geschenk prompt geweigerd. De enige die in zijn handjes wrijft is Karel van Eetvelde van UNIZO. Hij weet dat de middenstand met zo'n armtierig geschenk niet één job meer zal creëren, maar staat het luidst te roepen dat het de beste manier is om jobs te creëren. En dan is er nog Tom Lanoye in De Morgen. Hij is een heerlijk schrijver maar laat hij in vredesnaam nooit nog economische analyses maken, want dan maakt hij zichzelf belachelijk.
Dat de indexsprong goed is voor 80.000 tot 100.000 nieuwe jobs zal leiden is puur wishful thinking van een overheid die hoopt de crisis te kunnen oplossen op de kap van de gezinnen maar zelf wel beter weet. Het is één van de meest platvloerse leugens van de Zweedse coalitie.
.png)
0 Reacties