Wie gehoopt had dat Donald Trump met zijn "America first" de oude Monroe doctrine in eer zou herstellen, is er sinds zijn reis naar Saoedi-Arabië wel aan voor de moeite. [James Monroe was de Amerikaanse president die in 1823 opriep dat de Verenigde Staten zich qua buitenlandse politiek enkel zouden bekommeren met Amerika, en dit onder de leuze “Amerika aan de Amerikanen”]. Recente uitlatingen van Trump bewijzen dat hij eigenlijk geen haar beter is dan Donald Rumsfeld, minister van Defensie onder Georges W. Bush.
Tijdens de Tweede Golfoorlog gaf Rumsfeld het leger opdracht nucleaire bunkerbommen te ontwikkelen. Die wilde hij inzetten tegen Iran nadat duidelijk werd dat in Natanz (Iran) dertig meter onder de grond een paar honderd deeltjesversnellers werden ingezet voor de verrijking van uranium. Voor het triumviraat Bush-Cheney-Rumsfeld was dat een aanwijzing dat Iran bezig was met de productie van een eigen atoombom.
Dat het nooit gekomen is tot een nucleair bombardement van Natanz was het gevolg van een samenloop van omstandigheden: (1) de productie van de B-10 bunkerbommen liep grote vertraging op; (2) president Bush was verplicht de weinig populaire Rumsfeld vervroegd te ontslaan; en (3) de opvolger van Bush, president Obama, wilde niet weten van oorlog met Iran, zeker niet meer nadat in 2013 de oorlogszuchtige president Mahmoud Ahmadinejad vervangen werd door de gematigde Hassan Rowani.
Aan de verbeterde diplomatieke relaties tussen Iran en de Verenigde Staten kwam abrupt een einde in de loop van mei 2017 na de reis van Trump naar Saoedi-Arabië. Daar ging hij een door zijn voorganger overeengekomen contract voor de levering van 110 miljard dollar Amerikaanse wapens finaliseren. Prompt zag Trump zijn moment gekomen om in het Midden-Oosten olie op het vuur te gooien. Nog steeds in Riyad vond hij het nodig Iran – de aartsvijand van Saoedi-Arabië – uit te roepen tot de gevaarlijkste schurkenstaat in de wereld. De rol die Iran speelt in de cyberoorlog met de Verenigde Staten was allicht niet vreemd aan die uitspraak. Teheran herbergt immers de beste specialisten ter wereld inzake computer hacking en wordt door Trump verantwoordelijk gehouden voor het lekken van informatie over zijn contacten met Vladimir Poetin tijdens de verkiezingen.
Door Iran publiek aan de schandpaal te spijkeren kwam Trump tegemoet aan de wensen van Benyamin Netanyahu, de premier van Israël. Die schreeuwde moord en brand als Obama de sancties tegen Iran ophief. Hij sprak van een historische vergissing van de Amerikanen en had al eerder laten uitschijnen dat hij hoopte dat de nieuwe Amerikaanse president de klok zou terugdraaien. Via de joodse schoonzoon van Trump, Jared Kushner, effende hij het pad voor een geheel andere buitenlandse politiek van Amerika in het Midden-Oosten.
De woorden van Trump aan het adres van Teheran waren nauwelijks koud als vijf Arabische landen – Saoedi-Arabië, Egypte, de Verenigden Arabische Emiraten, Jemen en Bahrein, later gevolgd door de Malediven – op 5 juni 2017 besloten alle diplomatieke betrekkingen met het Arabische schiereiland Qatar te verbreken. Datzelfde Qatar, een absolute monarchie onder emir Tamim bin Hamad al-Thani, is wel het rijkste land ter wereld. Met een bevolking die zes keer kleiner is dan de Belgische realiseert het een BBP dan anderhalf keer zo groot is als het Belgische.
Qatar, met een gemengde bevolking van soennieten en sjiieten, werd door het soennitische Saoedi-Arabië plots verweten dat het onder één hoedje speelt met de sjiietische schurkenstaat Iran, dat het steun geeft aan de (soennitische) Moslimbroeders in Egypte, en – als klap op de vuurpijl – dat het (soennitische) terreurbewegingen als IS en Al Qaeda financieel steunt. Keiharde bewijzen voor die beschuldigingen kunnen de corrupte Saoedi-Arabische prinsen niet voorleggen, maar in de Arabische wereld is dat nergens voor nodig. Het volstaat dat iemand het zegt opdat het waar zou zijn.
Dat Qatar zijn handen niet in onschuld kan wassen werd wel meerdere keren aangetoond. In de conflicten in het Midden-Oosten heeft het schiereiland er altijd een eigen en dubbelzinnige agenda op nagehouden, maar datzelfde hebben Saoedi-Arabië en Turkije ook steeds gedaan, want allebei hebben ze IS een tijdlang financieel en gesteund.
Voor het kleine Qatar, met een overwegend buitenlandse bevolking, kwam het plotse isolement keihard aan. De eigen luchtvaartmaatschappij moest plots een omweg van meer dan duizend mijl maken om nog langer de hoofdstad Doha te bereiken, en buitenlandse luchtvaartmaatschappijen als Etihad Airways, Emirates, FlyDubai, Saudia en Gulf Air besloten prompt niet langer op Doha te vliegen. De blokkade zorgde vrijwel meteen dat er een nijpend tekort aan melk was, zodat Qatar gedwongen werd met zijn eigen luchtvaartmaatschappij onmiddellijk 4.000 koeien over te vliegen.
Het pleit voor de politieke onbekwaamheid van Trump dat zijn neurotische twittergedrag, waarbij hij Iran de grootste schurkenstaat ter wereld noemde, zelfs gevaarlijker dan IS, ervoor zorgde dat Amerika’s grootste militaire basis in het Midden-Oosten die uitgerekend op Qatar ligt, nu plots van de wereld geïsoleerd werd. Geen ogenblik hield Trump er rekening mee dat de oorlog die Saoedi-Arabië uitvecht in Jemen er één is tegen de sjiietische Houthi rebellen die door Teheran gesteund worden. Zijn tussenkomst heeft ertoe geleid dat een soennitische oorlog tegen Iran plots reëel wordt.
Merkwaardig is ook dat Iran, da t veruit het sterkste leger heeft van alle Golfstaten, en dat sinds 1979 gespaard bleef van terreuraanslagen, op 7 juni – twee dagen na de afgekondigde blokkade – plots slachtoffer werd van twee goed gecoördineeerde terroristische aanslagen op één dag. De eerste was het werk van vier aanvallers die het parlement in Teheran wisten binnen te dringen en er zorgden voor twaalf doden (allen niet-parlementairen) nadat één van hen zichzelf opblies. Twee van de drie overige overvallers worden doodgeschoten, de derde levend gevat. Dezelfde morgen vielen drie andere terroristen een tweede symbolische plaats aan, het mausoleum van ayatollah Ruhollah Khomeini, stichter van de islamitische republiek. Daarbij valt één dode, een bezoeker. De drie aanvallers worden doodgeschoten door de Republikeinse Garde.
Vrijwel gelijktijdig eist IS beide aanslagen op en verschijnen op het internet videobeelden van beide aanslagen. De Republikeinse Garde, die de harde lijn van de ayatollahs volgt – niet de gematigde lijn van president Hassan Rohani – laat er geen ogenblik twijfel over bestaan dat Saoedi-Arabië achter beide aanslagen zit en dat het een zoveelste bewijs is dat het soennitische Saoedi-Arabië achter de schermen IS steunt. Nog dag stuurt president Erdogan van Turkije troepen naar het bevriende Qatar om het bij gebeurlijke militaire of terroristische aanvallen door de corrupte Arabische prinsen te steunen.
Als de zelfingenomen politieke clown, die Donald Trump is, niet had uitgepakt met zijn dwaze tweets dat Iran de gevaarlijkste schurkenstaat in de wereld is, was dit alles allicht nooit gebeurd. Het bewijst ook hoe wankel het politieke evenwicht in de Arabische wereld is als een klein landje als Qatar volstaat om het wankel evenwicht te verstoren.
FOTO: Donald Trump en de Qatarese emir Tamim bin Hamad al-Thani, bij zijn bezoek aan Riyad in de loop van mei 2017.
.png)
0 Reacties