Het kernkabinet heeft afgelopen zondag de knoop doorgehakt en heeft de vijf CEO’s van overheidsbedrijven benoemd ter vervanging van Marc Descheenmaecker (Open VLD, NMBS), Luc Lallemand (PS, Infrabel), Robert Tollet (PS, Federale Participatie- en Investeringsmaatschappij), Ivan Puttevils (Open VLD, Nationale Loterij) en Jean-Claude Tintin (PS, Belgocontrol). Tezelfdertijd moest nog een hondertal andere benoemingen worden gedaan in 17 overheidsbedrijven en moesten er nieuwe voorzitters komen in de Raad van Bestuur van o.m. de NMBS, Infrabel, Bpost, Belgacom en de FPIM (afkorting voor de Federale Participatie-en Investeringsmaatschappij). Bij de benoemingen werd, tot wanhoop van staatssecretaris Hendrik Bogaert, niet de standaardprocedure gevolgd. Normaal werkt men met aanbevelingen van het headhuntersbureau Selor. Deze keer werd nogal wat geld geïnvesteerd in andere headhunters, o.m. dat van Egon Zehnder, maar het was weinig meer dan een doekje voor het bloeden. De verschillende voogdijministers mochten immers zelf één van de vijf kandidaten voor elke benoeming voordragen en de headhunters werd verboden de gebruikelijke volgorde van de kandidaten mee te delen. Beperken we ons tot de benoeming van acht CEO’s, van zes voorzitters van de Raad van Bestuur en van een nieuwe gouverneur voor de Nationale Bank, dus van vijftien topambtenaren aan het hoofd van overheidsbedrijven, dan kan men niet anders dan besluiten dat het om evenveel politieke benoemingen gaat.
Daarvan heeft de PS een derde van alle benoemingen voor haar rekening genomen: Luc Lallemand blijft CEO van Infrabel met een jaarloon van 493.489 euro en de peperdure Didier Bellens blijft CEO van Belgacom met een jaarloon van 2.480.000 euro (dat is ongeveer tien keer zoveel als wat premier Elio di Rupo verdient). Voorts benoemden de Waalse socialisten nog eens drie voorzitters van de Raad van Bestuur: Martine Durez bij Bpost, Renaud Lorand bij Belgocontrol en Laurence Bovy bij F.P.I.M. Ze verloren wel de top econometrist Robert Tollet, die met pensioen gaat bij de F.P.I.M. en Jean-Claude Tintin wiens lied bij Belgocontrol uitgezongen was nadat de luchtvaartcontrole maar verliezen bleef opstapelen.
Wie zwaar op de benoemingen heeft doorgewogen en daarbij alle adviezen van headhunterbureaus van tafel heeft geveegd, was vice-premier Johan Vande Lanotte van sp.a. Als CEO van de NMBS toverde hij, tot diens eigen verbazing, de ex-cabinetard Frank van Massenhove uit zijn hoge hoed, de topman van FOD Sociale Zaken, die ooit tot manager van het jaar werd verkozen, maar die niet eens op het lijstje van vijf kandidaten stond. Omdat er geen plaats meer was voor Jannie Haeck als CEO van de inmiddels opgeheven NMBS Holding, liet Vande Lanotte hem benoemen tot CEO van de Nationale Loterij nu het mandaat van de liberaal Ivan Puttevils ten einde is. Op Ter Zake van gisteren maandag vertelde Haeck dat hij afzag van een ontslagvergoeding van 750.000 euro, waarop hij recht heeft omdat hij dit ethisch onverantwoord vindt. Of de liberaal Marc Descheenmaecker, die als hoofd van de NMBS werd vervangen door Frank van Massenhove en allicht verhuist naar BIAC, hetzelfde zal doen met zijn wettelijke ontslagvergoeding van meer dan een miljoen euro is momenteel nog niet geweten.
Van Open VLD werd geregeld beweerd dat zij veel te zwaar wogen op de benoemingen. Van zijn vier topbenoemingen verloor het er inderdaad drie: dat van Descheenmaecker bij de NMBS, dat van Puttevils bij de Nationale Loterij, en over een jaar ook dat van Luc Coene als gouverneur van de Nationale Bank, maar het wist wel die van Johnny Thijs bij Bpost te behouden. Van Thijs die een bruto jaarinkomen heeft van meer dan een miljoen euro, die van de oudbollige postinstelling een modern bedrijf wist te maken, was al eerder geweten dat hij niet akkoord ging met de plannen van Jean Pascal Labille, de minister van Overheidsbedrijven, om het jaarinkomen van beheerders van overheidsbedrijven te beperken tot 319.000 euro (290.000 euro plus maximum 10 % voor uitzonderlijke gevallen). Uiteindelijk konden de liberalen van Gwendolyn Rutten wel nog een tweede topbenoeming in de wacht slepen met Koenraad van Loo die (met heel wat minder bagage dan zijn voorganger) de econometrist Robert Tollet kan opvolgen als CEO van de F.P.I.M. Uiteindelijk behouden de liberalen dus twee van hun vroegere vier topbeheerders.
Wie ongetwijfeld goed heeft geboerd bij de politieke benoemingen van vorige zondag zijn diegenen die zichzelf sinds de komst van Yves Leterme de kampioenen van corporate governance noemen, dus de CD&V troepen van Wouter Beke. In het geheel niet verlegen dat ze nergens de juiste man of de juiste vrouw op de juiste plaats konden benoemen, sleurden ze toch vier sleutelposten in de wacht. Zo slaagden ze erin Johan Decuyper te benoemen als opvolgend CEO van Jean-Claude Tintin bij het structureel verlieslatende Belgocontrol. De Cuyper is kabinetschef bij de staatssecretaris van Ambtenarenzaken Hendrik Bogaert. Dat tegen hem nog steeds een onderzoek lopende is na een anonieme klacht van buurtbewoners van de luchthaven was daarbij van geen tel. Voorts slaagden de christendemocraten er in de vrij onbekende Jan Smets vanaf volgend jaar te benoemen als gouverneur van de Nationale Bank ter opvolging van Luc Coene. Twee andere mandaten springen ook in het oog.
Christine Vanderveere, voorheen kabinetschef van Jean-Luc Dehaene, en directievoorzitter van de energieregulator CREG, werd hals over kop benoemd tot vervangster van Antoon Colpaert als voorzitter van de Raad van Bestuur van Infrabel. Wat zij, die geen enkele opleiding in de juiste richting volgde, bij het hoogtechnologische Infrabel komt zoeken, moet CD&V voorzitter Beke misschien nog eens goed uitleggen. Al even verrassend is de benoeming van de jurist en voormalig minister van Justitie Stefaan De Clercq als voorzitter van de Raad van Beheer van Belgacom. Allicht werd hij er als waakhond geplaatst om de er controversiële Didier Bellens beter in het oog te houden. Als de benoeming wordt goedgekeurd zal Stefaan De Clercq zijn mandaat als volksvertegenwoordiger neerleggen om te worden opgevolgd door Gerda Mylle, burgemeester van Izegem.
Opvallend is nog dat de franstalige zusterpartij van CD&V, het Waalse cdH van Joëlle Milquet er niet in slaagde één enkel topambtenaar te benoemen. Het was wel integendeel het MR van Didier Reynders dat de twee laatste grote benoemingen wegkaapte.
Dat Jean-Claude Fontinoy, een persoonlijke vriend van Reynders, zijn mandaat als voorzitter van de NMBS zou behouden was algemeen verwacht. Maar even algemeen verwacht was dat de onbekwame Jean Paul Servais aan de deur zou worden gezet bij de waakhond van de financiële sector, bij de F.S.M.A. (d.i. de Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten). De blindheid van Servais was er verantwoordelijk voor dat Belgische banken in 2007 en 2008 argeloos credit default swaps aangingen, dat ze intekenden op zeer gewaagde structured investment vehicles en dat ze, aangetrokken door de hoge hefboomeffecten van de colateral debt obligationsn (de zgn. rommelkredieten) er massaal op intekenden, onwetend waarmee ze zichzelf in feite opzadelden. In De Standaard Avond van gisteren is Ivan van de Cloot, de topeconoom van Itinera terecht geshockeerd dat het kernkabinet het heeft aangedurfd Servais doodgewoon te herbenoemen. “De herbenoeming van Jean-Paul Servais als topman van de financiële waakhond FSMA voedt de antipolitiek,” zegt Van de Cloot.
Bekijkt men de gedane benoemingen dan valt niet enkel op dat daar slechts drie vrouwen op vijftien topfuncties tussen zitten, maar vooral dat het uitsluitend om kabinetsmedewerkers gaat van de politieke partijen die nu aan de macht zijn. Vraag is dan wel waarom er zoveel geld moest worden verkwitst aan dure headhunterbureaus indien niet één enkele van hun aanbevelingen werd gevolgd. Het gaat hier om niets anders dan ordinaire politieke benoemingen waarbij de meest elementaire beginselen van goed bestuur schaamteloos met voeten worden getreden. Als dit de weg is om een land met 8.5 % werklozen, met 375 miljard staatsschulden en met 514 miljard Dexia schulden een uitweg te laten vinden uit de crisis, dan komt er – door vleesgeworden onbekwaamheid van de meeste genomineerden – nooit een uitweg uit de crisis. En nu maar verhopen dat de kiezer op 25 mei 2014 deze woorden wil herinneren.
.png)
0 Reacties